انواع پروتکل ها

پیش از این در مورد پروتکل صحبت کردیم و با مفاهیم آن از نظر تئوریک آشنا شدیم و در این مقاله می‌خواهیم در مورد انواع پروتکل ، اطلاعاتی را در اختیار شما عزیزان قرار دهیم. همان‌طور که در مقاله‌های پیش از این اشاره شد، پروتکل و استانداردها عوامل اصلی شکل‌گیری و راه‌اندازی شبکه هستند و آن‌ها باعث ارتباط اجزای شبکه با یکدیگر می‌شوند. پروتکل‌ها بسته به نوع توپولوژی، انواع مختلفی دارند. به کمک استانداردها توانستیم اجزای شبکه‌ای که توسط کمپانی‌های متفاوت تولید شده‌اند را با هم سازگار کنیم تا با هم به‌ درستی کار کنند. در ۷۲۴نت با ما همراه باشید.

انواع پروتکل ها

سه پروتکل مهمی که قرار است در این مقاله بررسی کنیم عبارتند از:

1. (NetBEUI (NetBIOS
2. IPX/SPX
3. TCP/IP

(NetBEUI (NetBIOS Enhanced User Interface

پروتکل NetBEUI، پروتکل انتقالی است که توسط کمپانی ‌IBM تولید شد ولی شرکت Microsoft آن را جهت استفاده در سیستم‌عامل DOS در اختیار خود گرفت. پروتکل NetBEUI یک مدل اولیه بود که با مشکلاتی مانند مسیرناپذیری همراه بود. پروتکل مسیرناپذیر به پروتکلی اطلاق می‌شود که داده‌ها را ارسال می‌کند، اما داده‌های ارسال شده قادر به عبور از مسیریاب نیستند. به همین دلیل پروتکل NetBEUI فقط در شبکه‌های داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. امروزه استفاده از این پروتکل بسیار نادر شده است. NetBEUI در شروع کار در شبکه‌هایی که مدیریت شبکه‌های LAN را بر عهده داشت مورد استفاده قرار گرفت. بیشترین استفاده این پروتکل در شبکه‌های کوچک Microsoft بود که سیستم‌عامل‌های Windows 95 و Windows 98 را مورد استفاده قرار می‌دادند.

مزایای پروتکل NETBEUI

• NetBEUI یک پروتکل ساده و در عین‌ حال مفید است.
• به دلیل قابلیت مسیردهی داده‌های این پروتکل، شاهد کمترین مقدار بار اضافی هستیم.
• پروتکل نصب و پیکربندی بسیار ساده‌ای دارد به همین دلیل در ابتدای امر به پیکربندی خاصی نیاز ندارید.

NetBIOS چیست؟

NetBIOS و NetBEUI مقارن هم هستند و در زمان ارتباط سیستم‌های شبکه با یکدیگر، با هم کار می‌کنند. NetBIOS وظیفه فراخوانی سیستم‌های دور را به عهده دارد. به هنگام نصب پروتکل NetBEUI، پروتکل NetBIOS هم در آن قرار دارد. NetBIOS در مدیریت جلسه‌ها به کمک NetBEUI می‌رود. NetBIOS مسیر و راه پروتکل مسیرناپذیر است به همین جهت امکان نصب با پروتکل‌های مسیرپذیر مانند IPX/SPX یا TCP/IP را دارد و در نهایت شرایط جابجایی ترافیک NetBIOS را در شبکه به وجود می‌آورد.

NBF) NetBEUI Frame)

این پروتکل یک پروتکل چندمنظوره است که کامپیوترها با مقاصد مختلفی از آن استفاده می‌کنند. از جمله این مقاصد ثبت و تحلیل نام‌های NetBIOS، برقراری نشست بین کامپیوترهای شبکه و انتقال فایل و… است که تمامی این کارها توسط قالب فریم انجام می‌شود.

سرویس‌های NetBIOS

NetBIOS دارای سه مدل سرویس است که در ادامه به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.

• سرویس اسم (Name Service)

یک اپلیکیشن برای این که بتواند از سرویس‌های Session و توزیع دیتاگرام استفاده کند باید به کمک سرویس اسم، اسم نت بایوسی خود را ثبت کند. طول اسامی نت بایوسی ۱۶ بایت است و  نوع پیاده سازی آن‌ها باعث تفاوت آن‌ها می‌شود. اغلب اوقات بایت ۱۶ برای مشخص کردن نوع اسم به کار می‌رود.

انواع اصلی سرویس اسم NetBIOS عبارتند از:

1. اضافه کردن Group Name به اسم یک NetBIOS
2. اضافه کردن اسم ثبت اسم یک نت بایوس
3.  حذف اسم حذف یک اسم نت بایوس
4. حذف اسم یک Group Name
5. پیدا کردن اسم جستجوی یک اسم NetBIOS در شبکه

• سرویس Session

session به سیستم‌ها مجوز یک اتصال جهت شروع “مکالمه” را می‌دهد.

وضایف سرویس Session عبارتند از:

1. مدیریت پیام‌های بزرگ
2. کشف خطاها
3. انجام عمل بازیافت یا Recovery، در صورت نیاز

• سرویس توزیع دیتاگرام (Datagram Distribution)

به دلیل این‌که هر پیام به‌صورت جداگانه ارسال می‌شود این سرویس بدون اتصال است. در این سرویس، هم کشف خطا و هم بازیابی وجود دارد. انوع اصلی سرویس توزیع دیتاگرام عبارتند از:

1. دیتاگرام ارسال
2. ارسال دیتاگرام Broadcast
3. دیتاگرام دریافت
4. دیتاگرام دریافت Broadcast

IPX/SPX

پروتکل IPX/SPX توسط شرکت Xerox طراحی شد و بعدها توسط شرکت Novell کامل شد و مورد استفاده کاربردی و عملی قرار گرفت. این پروتکل، یک پروتکل قدرتمند است که تمامی معایب پروتکل Net BIOS را برطرف کرد، اما در رقابت با TCP/IP شکست خورد و سبب شد که استفاده از آن تا حد چشم‌گیری کاهش یابد. پروتکل IPX/SPX یک پروتکل مسیرپذیر است که IPX در آن وظیفه‌ی مسیردهی را به عهده دارد. بدین‌صورت که با استفاده از الگوی آدرس دهی شبکه‌ای که در آن قرار دارد، حتی سیستم‌های آن شبکه را با استفاده از ID‌هایی که مدیر شبکه تولید می‌کند شناسایی می‌کند.

IPX در مورد مسیردهی بسته‌ها، پروتکل مناسبی است اما انتقال داده در آن غیرقابل اتکا و بدون ارتباط است. به این معنا که در IPX به همراه داده‌ها درخواستی جهت تائید دریافت از سمت مقصد مشخص ارسال نمی‌شود و همچنین قبل از فرستادن بسته‌ها هیچ جلسه‌ای بین سیستم ارسال‌کننده و مقصد دایر نمی‌شود. در اینجا پروتکل SPX وظیفه‌ی تحویل بسته‌ها را به عهده می‌گیرد. این پروتکل یک پروتکل ارتباط گرا می‌باشد و اطمینان می‌دهد که بسته به مقصد می‌رسد. اگر تایید دریافت بسته از سمت مقصد مشخص‌شده دریافت نشود، مجدداً بسته یا بسته‌ها را ارسال می‌کند.

TCP/IP

اکثر سیستم عامل‌هایی که می‌شناسید از این پروتکل پشتیبانی می‌کنند. TCP/IP مخفف کلمه Transmission Control Protocol/Internet Protocol می‌باشد. نحوه برقراری ارتباط بین سیستم‌ها در شبکه و روش انتقال اطلاعات در آن‌ها بر عهده این پروتکل می‌باشد. این پروتکل شامل پروتکل‌هایی است که وظیفه آن‌ها ارتباطات داده‌ها در شبکه است.

• TCP: وظیفه برقراری ارتباط بین نرم افزارهای کاربردی شبکه بر عهده این پروتکل می‌باشد.
• User Datagram Protocol یا UDP: این پروتکل، نسبت به پروتکل UDP از امنیت کمتری برخورار است. برقراری ساده‌ترین حالت ارتباطات داده‌ای بین نرم افزارها در شبکه برعهده این پروتکل می‌باشد.
• IP: وظیفه برقراری ارتباطات بین کامپیوترها در شبکه بر عهده این پروتکل است.
• ICMP: بررسی خطاها و وضعیت شبکه بر عهده این پروتکل می‌باشد.
• DHCP: این پروتکل وظیفه آدرس‌دهی خودکار در شبکه را برعهده دارد.

در این مقاله سعی کردیم تا به طور مفصل انواع پروتکل ها را بررسی کنیم. امیدواریم این مطلب مورد توجه و رضایت شما کاربران عزیز قرار گرفته باشد. اگر نیاز به خدمات شبکه و پشتیبانی شبکه در کرج دارید، با ما تماس بگیرید: